Elk jaar als de stokrozen weer boven de grond komen zijn ook de 1,5mm tot 3mm kleine stokroossnuitkevers (rhopalapion longirostre) weer actief. Zelfs met het blote oog zijn de lange neuzen goed te zien, in het bijzonder die van het vrouwtje die bijna net zo lang is als haar lichaam. Bij het mannetje is de neus veel kleiner. De naam zegt het al…. Ze leven op de stokrozen, vooral op de knoppen waar ze met hun lange neuzen in boren om de sap en stukjes vezel te consumeren. Maar ook de bladeren en bloemen worden niet gespaard. De gaatjes in de bladeren en bloemen zijn goed waar te nemen. Soms is de schade zo groot dat de bloemen door de beschadigingen niet meer om aan te zien zijn. Dus kunnen deze kleine langneuzen best grote schade aanrichten.
Als je de stokroossnuitkevers waarneemt, dan zijn ze in 9 van de 10 keer bezig om zich voort te planten zoals u kunt zien op de foto’s. De eitjes worden in de gaatjes in de bloemknoppen gelegd. De larven banen zich een weg naar de zaden waar ze zich verpoppen en na ongeveer 6 weken kruipen ze er als volwassen diertjes uit om de cyclus opnieuw te laten beginnen. Op onderstaande foto is de lange snuit van het vrouwtje goed te zien. Ook nog een leuk weetje is dat als je zelf het zaad oogst van de stokroos het nooit zeker is dat je de zelfdec kleur krijgt. Zelf dacht ik ooit een aantal mooie rode gezaaid te hebben, kreeg ik geel, wit en rood gekleurde stokrozen. Koop je het zaad via een tuinder dan kan je ze wel op kleur kopen.
