Iedereen kent ze wel, die leuke lieveheersbeestjes met de zwarte of witte stippen op hun dekschild. Maar dat er 60 verschillende soorten zijn en met verschillende kleuren rondlopen op de bladeren om luizen te verschalken weet men vaak niet. En al helemaal niet dat er eerst larven uit de eitjes kruipen en dat die na veel rooftochten zich gaan verpoppen, en dat uit de pop pas het lieveheersbeestje kruipt. Ware monsters zijn en heel vraatzuchtig. Het lieveheersbeestje legt iedere dag zo’n 20 – 50 eitjes die na afhankelijk van de temperatuur tussen de 4 en 10 dagen uitkomen.. Deze larven zijn echte rovers en eten als ze groter zijn geworden tot zo’n 120 luizen per dag. Het larve stadium duurt ook weer afhankelijk van de temperatuur ongeveer 20 dagen waarin ze drie keer vervellen dat is nodig omdat de larve van 1 mm uitgroeit tot zo’n ruim 15 mm. Dat zo’n lelijke roofmachine zo’n mooi kapoentje wordt is toch een wonder. In deze tijd eet hij tot ongeveer 600 luizen en dat is best veel te noemen. Daarom hebben we deze rovers in grote aantallen 20 jaar geleden uit Azië laten komen om deze uit te zetten om de luizen van de planten op een biologische wijze te minimaliseren. Maar dit is uit de hand gelopen want het zijn ook nog eens kannibalen gebleken en eten onze Europese lieveheersbeestjes op. Niet alleen dat is een probleem maar het blijken ook nog alleseters te zijn. Bijvoorbeeld de wijnboeren zijn daar niet blij mee want ze eten niet alleen de luizen maar ook de planten zelf, zodat er minder flessen wijn geproduceerd kunnen worden.
Sommige lieveheersbeestjes zijn zelfs giftig voor onze vogels, vooral die met zeven-stippen is bekent dat onze koolmeeskuikens dit niet overleven als die gegeten worden. Maar gelukkig is er een schimmel (Hesperomyces virescens) actief geworden die schadelijk is voor deze Aziatische soort. Dus misschien is dat wel de redding voor onze eigen lieveheersbeestjes. Want het begon er op te lijken dat onze eigen kapoentjes aan het verdwijnen waren. Eind september en oktober maken ze zich op voor de winterslaap. Dan kruipen ze weg achter het schors van de bomen, maar ook in spleten en opgerolde bladeren. Maar ze kunnen ook met honderden zich in een schuur, zolder of garage verschansen. En met veel trots kan ik nog vertellen dat ik een zéér zeldzaam lieveheersbeestje heb kunnen fotograferen. De naam is boogvlekkapoentje en is zo klein dat je hem met het blote oog nauwelijks kunt waarnemen. Dus ik ben zo trots als een pauw omdat hij met goedkeuring op Waarneming.nl staat, het grootste Nederlandse Natuurplatvorm waar o.a. onderzoekers gegevens vandaan kunnen halen.
In België zijn alle lieveheersbeestjes in tegenstelling tot Nederland beschermd. En ben je zelfs strafbaar als je een dode bij je hebt en dat geldt ook voor de Aziatische soort wat een exoot is en hier niet thuis hoort. Veel mensen denken dat de stippen de leeftijd van het beestje aangeven, maar dat is niet juist. En tot slot, bij hoge uitzondering worden er weleens mensen gebeten die dan door bloedvergiftiging bijna kwamen te overlijden. Daar gaat de reputatie van het leuke lieveheersbeestje. Maar dit is echt uitzonderlijk omdat ze normaal gesproken niet in onze huid kunnen doordringen. En voor wie het niet geloofd een bekend voorbeeld is een bodybuilder en olympiër Reza Rezamand, eenvoudig op het internet te vinden…
